تاثیر رابطه خویشاوندی با اهل بیت(علیهم السلام) در حقانیت

عدّه ای بر این عقیده اند که از نظر عرفِ جامعه، رابط? خویشاوندی با انبیا و اولیای الهی به نوعی برای افراد حقانیت به همراه دارد چرا که اگر فلان فرد حق نبود و مورد تأیید پیامبر و امامان: که در نهایت کمال بشری می باشند نمی بود، ایشان با آنان وصلت و روابط خویشاوندی بر قرار نمی کردند. پس می توان این نتیجه را گرفت که هر کس با اینان رابط? خویشاوندی (به ویژه از طریق ازدواج) داشته باشد مورد تأیید آنان است و هرکس مورد تأیید اولیا و انبیای الهی باشد، می تواند ادعای حقانیت نماید. پاسخ این سوال که آیا رابط? خویشاوندی می تواند برای افراد حقانیت به همراه داشته باشد را باید در دو منبع الهی یعنی؛ قرآن کریم و روایات که مفسِّر و مبیِّنِ قرآن می باشند و عقل که مهمترین عطی? الهی به انسان است مورد بررسی قرار دهیم. دراین رساله در بررسی دیدگاه قرآن و سنت، به این نتیجه رسیده ایم که خداوند رابط? خویشاوندی با افرادی همچون اولیا و انبیای خود را، عاملی برای حقانیت افراد نمی داند و این موضوع را به گونه های مختلف در قرآن رد و نفی نموده است. در عوض عوامل دیگری همچون تقوا، ایمان، قلب سلیم و از همه مهمتر تبعیت از ولی ای که از سوی خداوند بر مردم آمده است را عاملی برای حقانیت آنان می داند. به گونه ای که برخی همچون فرزند نوح به علّت پیروی نکردن از پیامبر خداوند از اهلیّت با این ولی خدا ساقط می شود و خداوند میان او و دیگر سرکشان فرقی قائل نشده و او را با دیگران عذاب می نماید. و همچنین أهل بیت: نیز در روایات خود، رابط? خویشاوندی با ایشان را در حقانیت افراد موثر نمی دانند بلکه علاوه بر تشویق و ترغیب مردم به ایمان، عمل صالح و تقوا، ولایت و تبعیت از ایشان که شرط پذیرش و قبولی طاعات الهی است، را عامل حقانیت ذکر می کنند، به گونه ای که فردی همچون فرزند نوح، همان گونه که قبل تر به آن اشاره شد به خاطر سرکشی اش از ولیّ خدا، از اهلیت ساقط می شود امّا فردی که نه تنها با أهل بیت: رابط? خویشاوندی ندارد، بلکه حتّی هم نژاد با ایشان نیز نمی باشد، حقانیت پیدا می کند و به مقامی می رسد که أهل بیت: در حق او می فرمایند: «منّا اهل البیت». و همچنین در این رساله بعد از بررسی معنای لغوی حقانیت و این که چه کسانی حق و معیار تشخیص آن می باشند, به این نتیجه رسیدیم که هر کس با حق مخالفت نماید باطل است، و این مطلب را به عنوان یک قانون کلّی و همیشگی بیان کرده ایم که اگر فردی هر چند از خویشاوندان بسیار نزدیک أهل بیت: باشد، امّا در صورتی که با ایشان مخالفت و دشمنی کند نه تنها نمی تواند ادعای حقانیت داشته باشد بلکه او فردی است باطل.